نکوهش حسادت در احادیث ائمه اطهار 

 

 

 

حدیث درباره‌ی حسادت

پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم:

الحاسدُ جاحِدٌ لأنّهُ لَم یَرضَ بِقضاءِ الله.

آدم حسود ـ در حقیقت ـ یک آدم لَجوج و ستیزه‌جو است. زیرا او به قضا و مقدرات الهی تن نمی‌دهد.

(لئالی‌الاخبار، ج ٢، ص ١٩١)

امام علی (علیه‌السلام):

اَلحسدُ داء عَیاءٌ لایزولُ اِلاّ بِهَلْکِ الحاسِدِ أَو مَوتِ المَحسود!

حسد یک بیماری علاج‌ناپذیری است که جز با از پای درآمدن حسود یا مرگ طرف مقابل زوال نمی‌پذیرد!

(فهرست غرر، ص ٦٧)

امام جعفرصادق(علیه‌السلام):

النَّصیحةُ مِن الحاسِد محال!

توقع نصیحت و خیرخواهی از آدم حسود محال است!

(خصال، ج ١، ص ١٢٧)

امام حسن مجتبی (علیه‌السلام):

هَلاکُ الناسِ فی‌ثلاثٍ: اَلکِبرُ و الحِرصُ وَ الحَسَد.

این سه چیز مردم را به هلاکت رسانده است: تکبر، حرص و حسد.

(بحار، ج ٧٨، ص ١١١)

امام جعفرصادق(علیه‌السلام):

آفةُ الدّینِ: اَلحَسدُ وَالعُجْبُ وَالفَخرُ.

سه خصلت آفت دینند: حسد، خودپسندی و فخرفروشی به دیگران.

(اصول کافی، ج ٣، ص ٤١٨)

امام محمدباقر(علیه‌السلام):

إنَّ الحَسَد یَأکُلُ الایمانَ کما تَأکُل النّارُ الحَطَبَ الیابسَ.

حسد مانند آتشی که هیزم خشک را با حرص و وَلَع می‌خورد، ایمان آدمی را به سرعت تباه و نابود می‌سازد.

(بحار، ج ٧٥، ص ٢٥٢)

امام علی (علیه‌السلام):

الحَسدُ لایَجلِبُ اِلاّ مَضَرَّةً وَ غَیظاً، یُوهِنُ قَلبَکَ وَ یُمرِضُ جِسمَکَ و شرُّ ما استَشَعَر قلبَ المرءِ الحَسدُ.

حسادت جز غیظ و ضرر برای تو نتیجه نمی‌دهد. قلبت را ضعیف و بدنت را رنجور می‌کند و از بدترین‌ عارضه‌های قلبی به شمار می‌رود.

(مستدرک، ج ١٢، ص ١٧)

امام جعفرصادق(علیه‌السلام):

إنَّ المُؤمِنَ یَغبِطُ وَ لایَحسُدُ و المُنافِقُ یحسُدُ ولایَغبِطُ.

مؤمن بر نعمت‌های دیگران غبطه می‌خورد اما حسودی نمی‌کند در حالی که منافق بر آن‌ها حسودی می‌کند ولی غبطه نمی‌خورد.

(اصول کافی، ج ٣، ص ٤١٨)

امام جعفرصادق(علیه‌السلام):

لِلحاسِد ثلاثُ علاماتٍ: یَغتابُ اِذا غابَ وَ یَتَمَلَّقُ اِذا شَهِدَ وَ یَشمَتُ بِالمُصیبَة.

آدم حسود سه علامت دارد: ‌در پشت سر غیبت می‌کند، هنگام حضور تملّق می‌جوید. و در وقت بلا و مصیبت انسان را شماتت می‌نماید.

(خصال، ج ١، ص ٦٠)

امام هادی (علیه‌السلام):

ایّاکَ وَ الحَسَدَ فِإِنَّه یَبینُ فیکَ و لایَعمَلُ فی عَدُوِّکَ.

برحذر باش و از حسادت شدیداً بپرهیز و این را بدان که اثر آن تنها در خودت آشکار می‌شود و اثری در دشمنت نخواهد داشت.

(بحار، ج ٧٨، ص ٣٧٠)

امام علی (علیه‌السلام):

الحاسدُ لایَشفیهِ اِلاّ زَوالُ النِّعمَةِ.

درد آدم حسود را جز زوال نعمت از دیگران، درمان نمی‌بخشد!

(فهرست غرر،ص ٦٧)