امیر مؤمنان علی (علیه السلام) فرمودند: خداوند تبارک و تعالی به سوی زمین نگریست، پس ما را برگزید و برای ما شیعیانی برگزید که ما را یاری می کنند، آنها از خوشحالی ما خوشحال و به خاطر اندوه ما اندوهگین می شوند و مال و جانشان را در راه ما نثار می نمایند، آنان از ما هستند و سرانجام نیز با ما خواهند بود.(1) یاری اهل بیت و نصرت امام عصر (علیه السلام) توفیقی نیست که برای هر کسی فراهم گردد. در هر نظامی یاران و خدمتگزاران و کارگزاران از ناحیه خود نظام انتخاب می شوند. نظام الهی نیز از این قاعده برکنار نیست. یاران خدا و یاوران پیامبر خدا و اهل بیت علیهم السلام همگی توسط خداوند متعال انتخاب شده و به واسطه رسول گرامی و اهل بیت (علیهم السلام) پذیرفته می گردند. خوشا به حال کسی که خداوند از ابتدا او را برای یاری ولی خود انتخاب کرده است؛ آن امامی که جدش امام صادق (علیه السلام) سالها پیش از تولد او آرزومند یاری و خدمتگزاری اش می باشد و زمزمه می کند: لَو أدرَکتُهُ لَخَدَمتُهُ اَیامَ حَیاتی(2) اگر او را درک می کردم حتماً تمام عمر را صرف خدمتگزاری اش می کردم. در آنجا که جد بزرگوار او، آن امام عزیز، چنین آرزو می کند، ما را توان صحبتی نیست به جز حسرت و آرزو، بیم و امید ...
اگر خداوند پیش از این عده ای را برای یاری اهل بیت انتخاب کرده، پس هم او می تواند این کار را تکرار کند، عده ای دیگر را نیز برای این امر برگزیند و به آنها توشه و توان، و نیت پاک در این راه عنایت فرماید. اگر ما و شما تا دیروز توفیق یاری امام زمان (علیه السلام) را نداشته ایم یا توفیقمان در این راه اندک و ناچیز بوده است، بیایید تا از خدا بخواهیم که او در کار ما تجدید نظر فرماید و ما را نیز برای خدمت در آن آستان برگزیند: اللهمّ انّی اَسئلُکَ اَن .... تَجعَلَنی مِمَّن تَنتَصِر بِهِ لِدینِکَ وَ لا تَستَبدِل بی غَیری(3) پروردگارا! از تو می خواهم که ... مرا از کسانی قرار دهی که دینت را به او یاری می کنی و به جای من دیگری را نگذاری.
دست خداوند باز است، خواست او نافذ است و اراده او تخلف ناپذیر. اگر او بخواهد، می تواند از ما نیز یاورانی سخت کوش، دلسوز و مؤثر برای امام غریبمان بسازد، که اگر به یاری او موفق شویم جایمان در بهشت، در کنار او و با او خواهد بود. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: خدای عز و جل به هیچ یک از دوستان خود که جان خویش را در اطاعت و خیرخواهی برای امامش به زحمت اندازد، نظر نمی افکند مگر اینکه او را در رفیق اعلی (یعنی جایگاه پیامبران و صدیقین و شهدا و صالحان که در بهشت قرین یکدیگرند) در کنار ما جای دهد.(4) مولا جان! با نظر رحمت خود بر ما نگاهی کن(5) تا باشیم و بمانیم از منتظرانی که با همین توان اندک یاریت می کنند؛ تا باشیم و شمرده شویم از یاران انتظار...
(1). ترجمه مکیال المکارم، ج2، ص242، به نقل از خصال/ شیخ صدوق، ج2، ص 635