جایگاه حضرت عیسی مسیح (ع) در آخرالزمان

پی نوشت :

[۱]. ر.ک: آژیر، اسد الله، «جایگاه عیسی(ع) در آخر الزمان باوری و منجی باوری مسلمانان»، فصلنامه علمی- ترویجی دانشگاه قم، سال ششم، شماره دوم و سوم.

[۲]. دیلمى، حسن بن محمد، إرشاد القلوب إلى الصواب، ج ۱، ص ۶۶، الشریف الرضی، قم، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.

[۳]. مجموعاً ۹۳ بار در قرآن کریم به او اشاره شده و دو بار به نحوه تولد ایشان پرداخته شده است.

[۴]. مائده، ۱۷: «لَقَدْ کَفَرَ الَّذینَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسیحُ ابْنُ مَرْیمَ قُلْ فَمَنْ یمْلِکُ مِنَ اللَّهِ شَیئاً إِنْ أَرادَ أَنْ یهْلِکَ الْمَسیحَ ابْنَ مَرْیمَ وَ أُمَّهُ وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ جَمیعاً وَ لِلَّهِ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَینَهُما یخْلُقُ ما یشاءُ وَ اللَّهُ عَلى‏ کُلِّ شَی‏ءٍ قَدیر»؛ آنها که گفتند: خدا، همان مسیح بن مریم است، به‌طور مسلّم کافر شدند بگو: اگر خدا بخواهد مسیح بن مریم و مادرش و همه کسانى را که روى زمین هستند هلاک کند، چه کسى مى‏تواند جلوگیرى کند؟ (آرى،) حکومت آسمان‌ها و زمین، و آنچه میان آن دو قرار دارد از آن خداست هر چه بخواهد، مى‏آفریند (حتّى انسانى بدون پدر، مانند مسیح) و او، بر هر چیزى تواناست.

[۵]. آل عمران، ۵۵: «إِذْ قالَ اللَّهُ یا عیسى‏ إِنِّی مُتَوَفِّیکَ وَ رافِعُکَ إِلَی وَ مُطَهِّرُکَ مِنَ الَّذینَ کَفَرُوا وَ جاعِلُ الَّذینَ اتَّبَعُوکَ فَوْقَ الَّذینَ کَفَرُوا إِلى‏ یوْمِ الْقِیامَةِ ثُمَّ إِلَی مَرْجِعُکُمْ فَأَحْکُمُ بَینَکُمْ فیما کُنْتُمْ فیهِ تَخْتَلِفُون»؛ (به یاد آورید) هنگامى را که خدا به عیسى فرمود: من تو را برمى‏گیرم و به سوى خود، بالا مى‏برم و تو را از کسانى که کافر شدند، پاک مى‏سازم و کسانى را که از تو پیروى کردند، تا روز رستاخیز، برتر از کسانى که کافر شدند، قرار مى‏دهم سپس بازگشت شما به سوى من است و در میان شما، در آنچه اختلاف داشتید، داورى مى‏کنم.

[۶]. مرقس، ۱۶/۹ و لوقا، ۲۴/۵۱٫

[۷]. اول تسالونیکیان؛ ۱۷/۴-۱۵؛ مرقس۱/۹٫

[۸]. «وَ إِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَةِ فَلا تَمْتَرُنَّ بِها»؛ زخرف، ۶۱٫

[۹]. طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البیان فى تفسیر القرآن، ج ۹، ص ۸۲، انتشارات ناصر خسرو، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش؛ نیشابورى، محمود بن ابو الحسن، إیجازالبیان عن معانی القرآن، ج ۲، ص ۷۳۹، دار الغرب الاسلامى، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۵ق؛ بیضاوى، عبدالله بن عمر، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، تحقیق: المرعشلی، محمد عبد الرحمن، ج ۵، ص ۹۴، دار احیاء التراث العربى، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق؛ مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۱، ص ۱۰۰، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.

[۱۰]. سیوطی، جلال الدین، العرف الوردی فی اخبار المهدی، ص ۱۷۶، المجمع العالمى للتقریب بین المذاهب الإسلامیة المعاونیة الثقافیة، مرکز التحقیقات و الدراسات العلمیة،  تهران، چاپ اول، ۱۴۲۷ق.

[۱۱]. سنن ابی داود، باب خروج الدجال، ح ۳۷۶۶٫

[۱۲]. ابن خلدون، عبد الرحمن بن محمد، تاریخ ابن خلدون (دیوان المبتدأ و الخبر فى تاریخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوى الشأن الأکبر)، تحقیق: شحادة، خلیل، ج ۱، ص ۶۲۰ و ۶۲۱، دار الفکر، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق.

[۱۳]. ابن عربى، محى الدین، الفتوحات المکیة، ج ۳، ص ۳۲۷، دار صادر، بیروت، بی تا.

[۱۴]. همان، ص ۳۲۸٫

[۱۵]. همان.

[۱۶]. البزنجی، الاشاعة لاشراط الساعة، ص ۱۰۸، مطبعة المشهد الحسینی، القاهره، ۱۳۷۰ق.

[۱۷]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۹، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.‏

[۱۸]. ر.ک: نمایه‌های «روایت های دال بر فرزند داشتن امام حسن عسکری و وصیت به مادرش»، سؤال ۲۷۵۷؛ «ولادت امام زمان (عج)»، سؤال ۲۸۳۳٫

[۱۹]. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۳ و ۲۴؛ و ر.ک: نمایه‌های «امام مهدى (عج) از نظر شیعه»، سؤال ۱۶۸؛ «امامت در سن طفولیت»، سؤال ۱۷۶؛ «امام زمان و شباهت با پیامبران»، سؤال ۸۲۹۹؛ «دلایل اعتقاد به امامت و امامان»، سؤال ۳۲۱؛ «اسامی ائمه (ع) در احادیث متواتر شیعی»، سؤال ۲۵۴۳٫

[۲۰]. ر.ک: نمایه‌های «حجت خدا در زمین از عیسی (ع) تا پیامبر اسلام (ص)»، سؤال ۱۳۳۳۵؛ «فواید وجودی امام زمان (عج) در عصر غیبت»، سؤال ۶۵۴٫